یک بنگاه اقتصادی را تصور کنید، روزی با هزار امید، نهالش را کاشته‌اند، برایش از جان و دل زحمت کشیده‌اند تا درختی تنومند شده و به بار نشسته است و اکنون این بنگاه، سهمی در رونق اقتصاد کشور دارد و خانواده‌هایی از آن، روزگار می‌گذرانند. بنگاه برای توسعه کسب و کار یا فقط برای ماندن در نبض بد بازار، از بانکی تسهیلات اخذ می‌کند. بانک با کم لطفی در نحوه وصول مطالباتش، هر فشار ممکنی را اعمال و بیش از آن چه که باید را دریافت می‌کند؛ تا جایی که صاحب کسب و کار، خود را چسبیده به دیوار بن‌بست می‌بیند؛ پای صحبتش که بنشینی می‌گوید، کاش هرگز این راه را نیامده بودم. این قطع نهال قصه ماست.
کتایون از نوجوانی با انگیزه حل معضلات جامعه، فعالیت عام المنفعه را در سازمان های مردم نهاد شروع کرده است. او نمی‌تواند از موانع اقتصاد ایران، بی تفاوت عبور کند. مواجهه با این بحران، او را به فکر وا داشت تا برای احقاق حق کسب و کارها، بقا و احیای امید تولید، کاری کند. این روحیه میراث خانوادگی اوست، چرا که آن ها هم برای دفاع از عدالت، حرفه وکالت را گزیده‌اند.
کتایون با همین طبع، وارد حرفه وکالت شد و دفاع از حقوق تسهیلات گیرندگان مشروع را موافق دغدغه روحیه‌اش‌ شناخت و آن را سرلوحه کار خود قرار داد. او ریزبین، دگرخواه، مبارز و متعهد است؛ حرفه‌اش را عاشقانه دوست دارد و وکالت را موهبتی برای دفاع از حق می‌داند. پرونده‌ها، میهمانان روح و روان کتایون هستند، که باید و باید به بهترین نتیجه ممکن برسند. حصول نتیجه، چنان اهمیتی برایش دارد که پس از نیل به مقصد مطلوب، شاید یا گاها خشنودی بیشتری در قیاس با موکل تجربه می‌کند.
کتایون تحصیلات تکمیلی را در مرتبط‌ترین گرایش با میدان پولی و بانکی یعنی حقوق مالی و اقتصادی انتخاب کرد تا همواره، دین به کشورش را از رهگذر کمک به چرخه اقتصاد ایران ادا کند.
کنار تو هستم که یار تو هستم که بیش از خودت بیقرار تو هستم