عقود مشارکتی، یکی از خدمات ارائه شده توسط بانک‌ها، به منظور حمایت از تولید و تولید کنندگان است.
تولید کننده برای شراکت با بانک، باید جزئیات طرح و مدارک خواسته شده را به بانک تحویل دهد تا در صورت داشتن قابلیت برای تامین بازدهی موردنظر بانک، مشارکت انجام شود.
در پایان مشارکت، هر یک از دو طرف، بسته به نسبت سهم الشرکه و یا شرایطی که در قرارداد ذکر شده است می‌تواند سهم خود را از سود بردارد.
همچنین در پایان شراکت، فروش اقساطی سهم‌الشرکه نیز ممکن است و تولید کننده می‌تواند مقدار سهم‌الشرکه را به صورت اقساطی به بانک بپردازد.
اما نکته قابل توجه این است که همانطور که از اسم قرارداد پیداست، این قرارداد نوعی قرارداد “مشارکتی” است. یعنی هر دو طرف، در سود یا زیان فعالیت شریک هستند.
بنابر همین قضیه، مشخص کردن مقدار دقیق سود در قرارداد توسط بانک بر خلاف قانون است.
متاسفانه به علت تخلف و انحرافات برخی بانک ها نسبت به شکل درست قرارداد، تعداد زیادی از واحد های تولیدی توقیف و تعطیل شده‌اند.
اگر تولید کنندگان، نسبت به عقود بانکی و شرایط آن اطلاع داشته و با وکلای بانکی مشورت کنند می‌توانند تا حد زیادی از وقوع چنین اتفاقاتی جلوگیری کنند.
