با استرس به نامه‌ی بانک نگاه می‌کند. هر چقدر که فکر می‌کند چیزی از وام ۱۲۰ میلیون تومانی به یادش نمی‌آید. بیشتر فکر می‌کند و بار دیگر نامه ها را با نگاهش کاوش می‌کند. به یاد می‌آورد که برای وام یکی از آشناها با همین نام ضامن شده بود. اما تا جایی که به خاطر

علی رغم حذف خسارت پلکانی, بانک ها همچنان خسارت تاخیر  در بازپرداخت اقساط وام را با فرمول کمرشکن پلکانی دریافت میکنند.  علت آن تفسیر ناصواب و اشتباه اداره مطالعات و مقررات بانکی بانک مرکزی است. تفسیری که تمثیلی عجیب را پیش میکشد؛ تصاعد خسارت تنیده در  تصاعد ناتوانی در بازپرداخت, این تمثیل سنگین تر کردن سقف

در سالهای اخیر بیش از ۲۴۰۰ واحد تولیدی توسط بانک‌ها، تملک شده که سرنوشت نامعلومی داشته و یا تعطیل شده اند.

در این دیار، کم نبودند و نیستند تولید کنندگان و کارآفرینانی که به خاطر قوانین ناعادلانه ی بانک ها، سرمایه و واحد های تولیدیشان را از دست دادند. کارگرانی که شغل و منبع درآمد خانواده را از دست دادند و در مقابل غول مشکلات اقتصادی بی دفاعتر از همیشه شدند.  اگر بخواهیم از عواقب مصادره

اظهار نظر آقای عمرانی معاون قضایی دادستان کل کشور در خصوص تخلفات بانک‌ها. ترافیک کلافه اش کرده. گذر ماشین های کناری را نگاه می‌‌کند و با خود فکر میکند که چقدر از شغل یکنواختش کلافه است. از آن اول هم از شغل و زندگی کارمندی خوشش نمیآمد. در همین افکار است که ترافیک باز می‌شود.

با پاهایش روی زمین ضرب گرفته و با استرس منتظر است. لحظه ها کش میآیند و او بیشتر از هر زمان دیگری کلافه شده.  یادش نمی‌آید که این چندمین باری است که اسیر این اداره و شلوغی‌هایش شده و آخرش هم تمام تلاش هایش بی ثمر مانده است. با خودش فکر می‌کند که احساس نامرئی

راه بانک را پیش می‌گیرد و با دلواپسی به شاید ها و اما و اگر ها فکر می کند. در سرش آشوبی به پاست. با خود می‌اندیشد که آیا می‌تواند بار دیگر کارخانه را ببیند که چرخ تولیدش می چرخد و هیاهوی دستگاه ها و کارگران در آن می‌پیچد؟ سعی می‌کند امیدش را از دست

آثار مخرب اخذ وثایق خارج از طرح در عقود مشارکتی همه چیز خوب پیش می‌رود. بعد از زحمت های فراوان و پس از چندین سال خون دل خوردن، حالا توانسته بود کارخانه ی خودش را بزند و تولید کننده باشد.  برای او لذتی بالاتر از این نبود که بتواند این کارخانه را ببیند. کارخانه ای